Iyothee Thass'

Iyothee Thass' 167{+t}{+h}birth anniversary falls on Sunday

Pandit C. Iyothee Thass (1845–1914) was born on 20 May 1845 in Coimbatore, his original name was Kaathavarayan, and he grew up in Nilgiris. He adopted his teacher's name Iyothee Thass, a Siddha doctor by profession; he possessed a good knowledge of classical literary Tamil, and mastered the English language. In fact recent research tells us that he was a great expert in reading palm leaf manuscripts, philosophy, Siddha and one who possessed good knowledge of English, Sanskrit and Pali.

Iyothee Thass's grandfather had served as a butler to Lord Arlington and as a youngster; he was exposed to British culture. Thass launched a magazine called Dravida Pandian along with Rev. John Rathinam in 1885. He issued a statement in 1886 announcing that the so-called ‘untouchables' are not Hindus. During the 1881 Census he urged the ‘untouchables' to register themselves as casteless Dravidians and established the Dravida Mahajana Sabha in 1891.

Iyothee Thass, hailed as the precursor of Non-Brahmin movement in Madras Presidency was instrumental in articulating the idea that the lower castes were not only Buddhists formerly but were the original inhabitants of India which later paved way for many social movements. Thass even maintained that in the past India was called Indirar Desam, Indirar being the Buddha.

After coming back from Sri Lanka where he converted to Buddhism, he established the Sakya Buddhist Society in 1898, for which a building was rented at Royapettah. Interestingly the rent, Rs.10 was contributed by Henry Steele Olcott of Theosophical Society, another pioneer who established free schools for the oppressed along with free meals. The society conducted regular meetings where important scholars of that time like P. Lakshmi Narasu, professor, Madras Christian College, M. Singaravelu Chettiar (later hailed as the first Communist from Tamil Nadu) and A. S. Mudaliar delivered lectures. Iyothee Thass established the journal Oru Paisa Tamilan in 1907 and edited it till his death in 1914.

Role of Tamilan Journal

Iyothee Thass's work is of great significance as the period in which he worked was crucial, as questions of nationalism were being projected on one side, a separate Tamil identity was being espoused by Saivite scholars and it is here as a representative of the subaltern, Thass a firm believer in colonial modernity uses print capitalism to counter those projections and reclaim the identity of the oppressed.

According to sociologist G. Aloysius who has extensively worked on Iyothee Thass's life and contributions, “The imprint of the multifaceted and versatile genius of its editor with an unrelenting rage against all societal injustices and a passion for an egalitarian reconstruction of the society with equal and dignified status in it for the subalternised classes is unmistakable in every page and issue of Tamilan.” (G.Aloysius, Dalit Subaltern Self Identifications Iyothee Thassar and Tamizhan, Critical Inquest, 2010)

He in his another work Religion as Emancipatory Identity: A Buddhist Movement Among the Tamils Under Colonialism, Chennai: New Age International, 1998 , says that the period between 1907, the inaugural year of Oru Paisa Tamilan (later renamed as Tamilan) and 1914, the year of Iyothee Thass's sudden demise is of crucial importance.

This phase saw several hundred pages of highly original, interpretive research and writing on Tamil history, culture and religion to his credit, his ideas spread far and wide provoking the Tamil society both in and out of the country. Within the general contemporary process of rediscovery of the Tamil past, his contribution unfortunately is still to be recognized by modern Tamil historiography.

“The ideas and activities of Iyothee Thass from 1880 until his death in 1914 were far ahead of his time and appear strikingly modern even today. Iyothee Thass's concern was the new political identity of Tamils in general and to this end he succeeded in bringing together individuals and groups from whole range of the Tamil social hierarchy. The journal Tamilan and scores of pamphlets published by him and people associated to him carried the message of social emancipation, Buddhism, rationalism, anti-brahminism and the emergence of the new egalitarian Tamil-Dravidian identity.” (G.Aloysius Nationalism without a Nation in India, Oxford University Press, 1997 ).

An Intellectual-Activist

T. Dharmarajan in a review for M. S. S. Pandian's Brahmin and Non Brahmin Genealogies of the Tamil Political Present , states that Iyothee Thassar did not endorse Non-Brahmin as an identity, he once was found mocking the Non-Brahmin category, remarking, “So there's a community of Non-Brahmins? Are they a caste or something else?” He further says that Thass's establishment of Buddhist meeting houses (Buddha viharas) in many parts of South India became the cornerstone of the Dravidian movement. In fact, he claims that it was Thass's Buddhist activism that later fuelled the appeal of Dravidianism in northern Tamil Nadu.

Though engaged with the rediscovery of the original Tamil-Buddhist identity as an intellectual, Thass was also working as an activist highlighting the problems of the untouchables, migrants who went to South Africa, caste among the Catholic Christians, civic issues and education among the oppressed in the Madras Presidency, appointment of magistrates and district collectors, and the absence of representatives in the Legislative Assembly to redress the grievances of the poor and so on.

At a time when we celebrate his 167{+t}{+h}birth anniversary, Iyothee Thass's contributions is being slowly recognized and the academic circles see him as the pioneer of non-Brahmin discourse and claim that the non-Brahmin millennium starts from him.

புத்தர்

 புத்தர்

 

 

கி. மு 567ல் கபிலவசது என்னும் இடத்தில் வைசாக பௌர்ணமி நாளில் பிறந்தார்.

தந்தை - சுத்தோதனர் (கோசல மன்னர்)
தயார் - மகா மாயா (சித்தார்த்த பிறந்த 7ம் நாள் இறந்தார்)

இயற் பெயர் - சித்தார்த்த (பொருள் வீருப்பம் நிறைவேரியவர்)
குடும்ப பெயர் - கௌதமர்
குலப் பெயர் - சாக்கியர்

மகாமாயாவின் மறைவினால் சுத்தோதனர் மகாமாயாவின் தங்கை மகா பிரஜாபதியை மணந்து கொண்டார். இவர்களுக்கு பிறந்தவர் நந்தா. நந்தா சித்தார்த்தவின் இளைய தம்பி. அத்தை மகன் தேவதத்தன்.

8 வயதில் கல்வியை தொடங்கினர். 16ம் வயதில் ஒத்த வயதுடைய மாமன் மகளான யசோதரையை மணந்தார். 20 வயதில் சக்கிய சங்கத்தில் ஊறுப்பினரானார். 28 வயது அடைந்த போது பெரும் மோதல் நீகழ்ந்து விட்டது. துறவு மேற்கொண்ட போது அவருக்கு வயது 29 , ஓர் ஆண் குழந்தை இராகுலன் பிறந்து இருந்தது. கபில வசதுவில் இருந்த பரத்வாஜரிடம் துறவு ஏற்றார்.

கபில வசதுவை விட்டு மகத நாட்டின் தலைநகரான இராஜகிரகத்தை 400 மைல் தூரத்தை நடந்தே கடந்தார்.

நிலையான வசிபிடத்தை வைத்துக்கொள்ளாமல் ஒரு மரத்தின் நிழல் அல்லது தனிமையான குகையிலேயே தங்கினர். வெறுங்காளோடும் வெறுந்தலையோடும் பல மைல்கள் நடந்தே சென்றார். தலையையும், முகத்தையும் மழித்துக்கொண்டும், உணவு ஏற்பத்ற்கு ஒரு பாத்திரமும் ஊடலை மறைக்க போதுமான உடையுடன் பல அறிஞர்களை நோக்கி நடந்தார்.

தவ முறை, பக்தி முயற்சி, யாக முயற்சி இவற்றை தேர்ந்து எடுக்கவில்லை. வைசாலியில் உள்ள ஆராதகலாம் என்பவரிடம் தியான மார்க்கத்தின் 7 நிலைகளையும் நன்கு கற்று அறிந்தார். உத்தக ராமபுத்தகர் என்பவரிடம் தியான மார்க்கத்தின் 8 நிலையை கற்று அறிந்தார். கொண்டண்ண, பத்திய, வாப்பா, மகா நாமா, அச்சாசி என்ற 5 துறவிகளுடன் சேர்ந்து கயாவில் உள்ள நிரஞ்சனை ஆற்றங்கரையில் உடலை வருத்தி கடும் வீரத முயற்சியில் ஈடுபட்டார்.

வாழ்வின் உண்மைத் தன்மையை அவர்களால் விளக்க இயலவில்லை என்பதால் உண்மையை உணரத் தாமே முயற்சி செய்ய முடிவேடுத்தார். எனவே கடும் வீரத முயற்சியை சுஜாதா என்ற பெண் கொண்டுவந்த ஊணவை பெற்றுக்கொண்டு வீரதத்தை முடித்துக்கொண்டார்.

தம்முடைய 35 வயதில் புத்தரானார். இது வரை 25 புத்தர்கள் தோன்றினார்கள். அவர்களில் கடைசியாக வந்தவர் கௌதம புத்தர். தமது 80 வது வயதில் கி. மு 483ல் குசி நகரில் (பீகார் உத்தர பிரதேஷ்) நிர்வான மோட்சம் அடைந்தார்.

சைன சமயத்தின் நிறுவனரான
வர்த்தமான மகாவீரர்
ஆசிவக மதத்தின் நிறுவனரான
கோசலி மக்கலி என்பவரும் புத்தர் காலத்திலேயே வாழ்ந்து
இருக்கிறார்கள்.

இயல்பு

01 . புத்தராய் ஆவதற்கு முன் 10 வாழ்வுகளில் போதி சத்துவராக இருந்தாக வேண்டும்.

02 . ஆண், பெண், அரசன், செல்வந்தர், வறியவர், கொள்ளையர் என எந்த சிறு வேறுபாடும் பாராட்டாமல் அனைத்து வகுப்பர்க்கும் அவருடைய போதனைகளை தொடர்ந்து 45 ஆண்டுகள் அளித்தார். தீண்டாமை, சாதி, உயர்வு, தாழ்வு என்பது ஏதும் இல்லை.

03 . முன் மாதிரியாக வாழ்ந்தார். தாம் கடைபிடித்தவையே போதித்தார், போதித்தவையே கடைபிடித்ததார்.

04 . புத்தர் பிறரை போன்று இயல்பன மனிதர் என்பதற்கு மேலான எதையும் அவர் கோரவில்லை. அவரை கடவுள் அல்லது இறைதூதர் என வருணிக்கப்படுவதையும் மறுத்தார்.

05 . புத்தரின் போதனைகள் அனைத்தும் அவருடைய புதியகண்டுபிடிப்பேயாகும். அனைத்தும் விஞ்ஞான தன்மை
உடையவை. அவற்றில் அதிசயங்கள் விசிதிரங்கள் ஏதும் இல்லை. இயற்கை மீறிய சக்தி (தெய்விகம்) இருப்பாதகவும் கூறவில்லை.

௦06 . புத்தர் ஒருவரே மோட்சம் அளிப்பதாக உறுதிமொழி எதையும் அளிக்காத போதகர். தானே தனக்கு பாதுகாவலன், ஒருவனை மற்றவன் காக்க இயலாது.

07. தம் சமயத்தில் தனக்கு என இடத்தை வைத்துக்கொள்ள புத்தர் முனையவில்லை. தன் சமயத்துக்கு வெளியிலேயே தன்னை நிறுத்திக்கொண்டர்.
08 . தம்மீது உள்ள மதிப்பின் காரணமாக மட்டும் அவருடைய போதனைகளை ஏற்றுக்கொள்ளகூடாது என முழு சிந்தனை சுதந்திரத்தை அளித்தார். இயற்கை மீறிய சக்திகளின் பால் கொள்ளும் அச்சத்தை அகற்றவும், குருட்டு நம்பிக்கைகளை நிராகரிக்கவும், உள்ளதை உள்ளவாறு அறிய சிந்தனை சுதந்திரத்தை வழங்கி தர்க்கத்தை ஊக்குவித்தார்.

09 . உண்மைகளை உணர்ந்துக்கொள்ள போதனைகள் புத்தரிடமிருந்து வருகிறதா அல்லது வேறு ஒருவரிடமிருந்து வருகிறதா என்று பார்க்கக் கூடாது. அப்போதனைகளில் உண்மை இருக்கிறதா என்று மட்டுமே பார்க்க வேண்டும்

10 . குறைகள் அற்றவை என ஏதுமில்லை. இறுதியானது என ஏதுமில்லை. மறுபரிசிலனைக்கும் மறுபரிசோதனைக்கும் உரியவை. உண்மையை அறிய கருத்து சுதந்திரம் வேண்டும். யாரும் கேள்விகளால் பரிசிலிக்கவும் எவ்வளவு தூரம் அதில் உண்மையுள்ளது என்று அறிய கூடிய வகையில் அவருடைய போதனைகள் வெளிப்படையாக மக்கள் நன்கு அறிந்த அந்தந்த நாடுகளில் பேசப்படும் தாய் மொழியிலேயே அளிக்கப்பட்டது.

11 . வந்து நம்புங்கள் (Come and Believe) என்று இல்லாமல், புத்தரின் போதனைகள் புரிதல் மற்றும் கண்டுணர்தல் இவற்றை அடிப்படையாக கொண்டவை (Come and See).

நம்பிக்கை என்பதில் கண்டுணர்தல் என்பது இல்லை. அறிவு என்பது முதுமை போன்று ஒருவர் விரும்பினாலும் விரும்பிபாவிட்டாலும் அவரை வந்து அடையும் ஒரு பொருள் அல்ல.

அறிவை பெறுவதற்கு ஆராய்ந்து உண்மை காணும் ஆர்வம் முதலில் ஏற்படவேண்டும். இந்த ஆர்வம் வரவேண்டுமானால் ஐயம் எழுப்பும் மனப்பான்மை ஏற்படவேண்டும்.

எனென்றால் ஐயம் ஐயமில்லை என்றால் ஆய்வு நடக்காது. ஆய்வு இல்லை என்றால் அறிவு வளராது.

புரிந்துணர்தல் இல்லாமல் ஒருவரை சந்தேகம் கொள்ளக் கூடாது என்று சொல்லுவதும் அப்படியே ஏற்க்க வேண்டும் என கட்டாயப்படுதுவதும் அறிவுடமையாகாது.

எனவேதான் புத்தர் இறக்கும் தருவாயிலும் பிக்குகளிடம் ஐயம் இருக்குமாயின் கேட்கும் படி பல முறை கேட்டுக்கொண்டார்.

12 . புத்தர் தன்னிடம் கேட்கப்பட்ட எல்லா வினாக்களுக்கும் விடை அளிக்கவில்லை. உத்தேசமான வினாக்களுக்கு விடை தேடுவதை விட அவசியமானதுயாதுவெனில் உண்மையான பிரச்சனைகளை இனம் கண்டு அவற்றிற்கான சரியான தீர்வை காண்பதே என்பதால் மாலுங்யாபுத்த என்பவருடைய 10 வினாக்களுக்கு விடை அளிக்கவில்லை.

13 . வேள்வி செய்வது - கடவுளுக்கு அர்பணம் செய்வது - பேய் பிசாசு விரட்டுதல்- ஜாதகம் கணித்தல் - நல்ல நாள் குறித்தல் இவைகளில் இருந்து புத்தர் விலகி இருந்தார்.

14 . புத்தர் பௌத்தர்களுக்கு மட்டும் உரியவர் அல்ல. புத்தருக்கு பின் வந்த எல்லா மதங்களும் பல நல்ல கருத்துகளை புத்தரிடம் இருந்து பெற்றுக்கொன்டுள்ளது. அனைவருக்கும் பொருந்தும் நெறிமுறைகள் புத்தருக்கு முன் இந்தியாவில் எந்த மதமும் வரைந்தது இல்லை.

15 . தம் கோட்பாட்டை போன்று பிற மத கோட்பாட்டுக்கும் மதித்தது மட்டும் அல்லாமல் ஒருபோதும் கடிந்தது (Condemn) இல்லை. தவறுதலாக கூட ஒருபோதும் கனிவற்ற வார்த்தைகள் அவர் உதடுகள் உச்சரித்து இல்லை, கோபத்தில் கொதித்ததும் இல்லை.

16 . மனித வரலாற்றில் முதன் முறையாக உயிர்களை பலி இடுதல் கூடாது, காணிக்கை அளிக்கக்கூடாது என மக்களிடம் முறையிட்டார். பௌத்தத்தில் வழிபடுதல் என்பது ஏதும் இல்லை மாறாக மரியாதையை செலுத்துவதாகவே உள்ளது.

17 . பெண்களுக்கான முதல் சமய மரபை நிறுவினவர்- அடிமை முறையை முதன் முறையாக அகற்றுவதர்க்கு முயற்சித்தவர்.

18 . கடவுளின் உதவி ஏதும் இன்றி மனிதன் தன் வாழ்நாளில் தாமே விடுதலை (முக்தி) அடையமுடியும் என முதன் முதலில் உரைத்தவர் புத்தர்.

தம்மம்
01 . புத்தரின் போதனைகள் தம்மம் என அழைக்கப்படுகிறது. தம்மம் அனுமானத்தை அடிப்படையாக கொண்டது இல்லை. இது காரண காரியத்தை (Cause and Effect) அடிப்படையாக கொண்டது.

02. பௌத்ததில் நம்பிக்கை, புனிதம், பாவம், சொர்க்கம், நரகம் என்பது இல்லை.

03 . புத்தரின் போதனைகள் விரக்தி தத்துவமோ அல்லது களிப்பு தத்துவமோ அல்ல மாறாக நடுநிலையானது

04 . புத்தரின் போதனைகள் மனித வாழ்கை அனுபவங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டவை. அவை துன்பத்தின் இருப்பிடத்தை அறியவும் அவற்றை நீக்கும் வழியைக் கூறுவதாகவும் உள்ளது.

05 . அவருடைய போதனைகள் கடவுள் மற்றும் ஆன்மாவோடு எந்தத் தொடர்பும் இல்லாததாய் இருக்கிறது.

06 . அவருடைய போதனைகள் இறப்புக்கு பின்னான வாழ்க்கையோடு எந்தத் தொடர்பும் இல்லாததாய் இருக்கிறது. இங்கு வாழும் வாழ்க்கைக்கே உரியது.

07 . சடங்குகள், சம்பிரதாயங்கள் எதையும் அவருடைய தம்மம் பொருட்படுத்துவாதயில்லை .

08. அவருடைய போதனைகள் பல பிற மதங்களில் பின்பற்றபடுகின்றன

I )
a ) இந்து மதம் வேள்விகளில் உயிர் கொலைகளை நீக்கி மாமிச
உணவை நீறுத்தி சைவ உணவை ஏற்கத் தொடங்கியது.
b ) அரச மர வணக்கத்தை ஏற்றுக்கொண்டது
c ) பௌத்த மடங்களை பின்பற்றி இந்து மதத்தினர் மடங்களை
அமைத்தது
d ) சங்கரர் சூனியவாத பெளத்தத்தின்று மாயாவாத கருத்தினை
பெற்றுக்கொண்டார்

II ) புத்தர் புதுப்பித்தவை
a ) கர்மா கோட்பாட்டை புதிய கம்மா என்றும்
b ) கூடு விட்டு கூடு பாய்தல் கோட்பாட்டை புது பிறப்பு என்றும்
c ) ஆன்மாவின் மோட்சம் என்ற கோட்பாட்டை நிப்பணம்
என்றும் புதுப்பித்தார்

III ) புத்தர் மிகச் சிறந்தவையாக அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டது
கபிலரின் சாங்கிய தத்துவமே. இது காரண காரியத்தை ( Cause
and Effect) அடிப்படையாகக் கொண்டது.

புத்த மார்க்க வினா விடை

புத்த மார்க்க வினா விடை

க. அயோதிதாஸ் பண்டிதர் எழுதியது.

01 . புத்தராகிய சற்குரு ஞான நீதிகளைப் போதித்து வந்தார் என்பதில் ஞானம் என்பதின் பொருள் என்ன?

ஞானம் என்பது அறிவு என்னும் பொருளைத் தரும். அஃது சிற்றறிவு என்றும் பேரறிவு என்றும் இரு வகைப்படும்.

02. சிற்றறிவு என்றும் பேரறிவு என்றும் இரு வகை அறிவுகள் உண்டோ?

உண்டு, அதாவது, சிறு வயதுள்ள மனிதன் என்றும் பேரு வயதுள்ள மனிதன் என்றும் தேகியை (தேகத்தை) குறிப்பது போல அறிவினிடத்திலும் விருத்தி பேதத்தால் இரு வகைகள் உண்டு.

03. சிற்றறிவு என்பது என்ன?

தங்கள் மனதை வீண் விஷயங்களில் செல்லவிடாமலும், தேகத்தைச் சோம்பல் அடையச்செய்யாமலும், உலோகங்களால் செய்யுங் கருவிகளையும், மரங்களால் செய்யுங் கருவிகளையும் கண்டுபிடித்து, உலகில் உள்ள சீவராசிகளுக்கு சுகம் உண்டாக்கி வைப்பது அல்லாமல், தங்களையும் தங்களை அடுத்தோர்களையும் குபேர சம்பத்தாக வாழ்விக்கச் செய்யும் ஓர்வகை உத்திக்கு சிற்றறிவு என்று கூறப்படும்.

04. அவ்வகை சிற்றறிவினால் கண்ட வித்தைகள் எவை?

பஞ்சை நூலகத் திரிப்பதும், நூலை ஆடையாக்குவதும், மண்ணிற் பலன் உண்டாக்குவதும், மண்ணை இரும்பாக மாற்றுவதும், இரும்பை இயந்திரங்களாக்குவதும், இயந்திரங்களால் புகைரதம், புகைகப்பல், மின்சாரதந்தி, மின்சார ரத முதலிய சூத்திரங்களை உண்டு செய்வதேயாம். இவ்வகை சிற்றறிவுடையவனை சூஸ்திரனென்றும், சூத்திரனென்றும் கூறப்படும். இதுவே விருத்தி ஞானமாம்.

05 பேரறிவு என்பது என்ன?

சீவராசிகளாகக் தோன்றும் யாவும் அநித்தியம் (நிலையற்றது) என்று அறிந்து மண்ணாசை, பெண்ணாசை, பொன்னாசை ஆகிய முப்புரங்களையும் அறிந்து எல்லாக் கவலையும் அற்று இருப்பதை பேரறிவு என்றும் சொருப ஞானம் என்றும் உண்மை என்றும் கூறப்படும்.

06 இவ்வகை பேரறிவினால் உலகில் உள்ளோருக்கும் தனக்கும் உண்டாகும் பயன் என்ன?

தனக்கு உண்டாகும் பிறப்பு, பிணி. மூப்பு, மரணம் என்னும் நான்கு வகைத் துக்கங்களை ஜெபித்துக்கொள்வது அல்லாமல் தன்னை அடுத்தவர்களுக்கும் சுகவழியைப் போதிப்பான். இவ்வகை பேரறிவாளனை வடமொழியில் பிராமணன் என்றும் தென்மொழியில் அந்தணன் என்றும் கூறப்படும்.

07 அஞ்ஞனம் என்பது என்ன?

அஞ்ஞனம் என்பது அறிவின் விருத்தி இல்லாமல் என்று கூறப்படும். அதாவது தன்னுடைய அறிவினால் ஒன்றை விசாரித்து தெளியாமல் ஒருவன் சொல்லுவதை நம்பிக்கொண்டு பேசுவது, ஒருவன் எழுதி வைத்திருப்பதை நம்பிநடப்பது ஆகிய செய்கைகளை அஞ்ஞனம் எனபபடும்.

08 உலகத்தில் எழுதிவைத்திருக்கும் வேதங்களும் புராணங்களும் அவற்றின் போதனைகளும் அஞ்ஞனம் ஆகுமோ?

அவைகளை வாசித்த நிலையிலும், கேட்ட நிலையிலும் நிற்பது, கற்கண்டு என்று எழுதியிருப்பதையும் கற்கண்டு என்று போதித்த வார்த்தையும் கேட்டுக்கொண்டு அதை விசாரியாமலும், சிந்தியாமலும், கற்கண்டு கற்கண்டேன்னும் பொருகளை எல்லோரும் காணக்கூடியதாய் இருந்தாலும் அதின் இனிப்பாகிய சுவையை ஒவ்வொருத்தனும் சுவைத்தறிந்துக் கொள்ளக் கூடியவனாக இருக்கிறான்.

09. மெஞ்ஞானம் என்பது என்ன?

வாசித்தவைகளையும், கேட்டவைகளையும் சிந்தித்து தெளிவடைதலும் கற்கண்டு என்பவை எதிலிருந்து உற்பத்தியாகிறது? அதின் நிறம் ஏத்தகையது? அதின் சுவை ஏத்தகையது? என்று தேடி வாசரித்து சுவைத்து அறிந்த நிலையே மெஞ்ஞானம் எனப்படும்.

10. புத்தர் மரணம் அடைந்தார் என்றும், புத்தர் நிருவாணம் அடைந்தார் என்றும் கூறும் படியான இருவகை வார்த்தைகளின் பேதம் என்ன?

துன்பத்திற்கு இன்பம் எதிரிடையாகவும், துக்கத்திற்கு சுகம் எதிரிடையாகவும் இருப்பது போல, மரணத்திற்கு நிருவாணம் எதிரிடையாயிருக்கின்றது. எக்காலத்தும் நித்திரையில்லாமல் விழித்திருப்பவனை போலும், இரவென்பது இல்லாமல் பகலவனாய் இருப்பது போலும், பிறவியை நீக்கி நித்திய ஜீவனானவர்களுக்கு நிருவாணம் அடைந்தோர் என்றும், தேகத்தில் நோய்க்கண்டு பலவகைத் துன்பங்களால் கபமீறி சுவாசம் அடைக்குங்கால் பொருளின் பேரிலும், பெண்சாதி பிள்ளைகள் பெயரிலும் இருக்கும் பாசம் இழுத்து, பெரு நித்திரை உண்டாக்கி அநித்திய சிவனையடைந்து பிறவியின் ஆளானோர்களை மரணம் அடைந்தார் என்றும் கூறப்படும். ஆசாபாச பற்றுகளில் அழுந்தி மரணமடைந்தோர்களுக்கு பிறவியின் துன்பமும், ஆசாபாசங்கள் அற்று நிர்வாணமடைதோர்களுக்குப் பிறவியற்ற இன்பமும் உண்டாம்.

11. நிருவாணம் என்பது என்ன?

பொய்மை ஆகிய தேகத்திக்பேரில் அணைந்துள்ள வஸ்திரங்கள் எல்லாவற்றையும் கழற்றி எறிந்து விடுவதை தேக நிருவாணம் என்றும்; பெண்ணாசை, மண்ணாசை, பொன்னாசை என்று மனதில் அணைந்துக் கொண்டிருக்கும் பற்றுக்களை கழற்றி எறிந்துவிட்டு உண்மையாகிய ஒளியுற்றலை நிருவாண நிலை என்றும், அந்தர நிர்வாணம் என்றும், எல்லோரும் தரிசிக்க உண்மை ஜோதி வானோக்கி எழுதலை மகா பரிநிர்வாணம் என்றும் கூறப்படும். (ஆசை என்னும் இளமையிலிருந்து ஆசையற்று முத்தினான், முத்திபெற்றான், கடைத்தேறினான், மோக்கமுற்றான் நிருவாணமடைந்தான் என்று வழங்கி வருகிறார்கள்) இவ்வகையான சுகவழியை ஆதியில் போதித்தவுரம், அதின் அனுபவமாகிய சுகமுக்தியைக் காண்பித்தவரும், சற்குருவான புத்தராகையால் அவர் போதித்த சுயக்கியான வழியினின்று நிருவாணமுற்ற பின் அடியார்களை ஆதிக்க சமமானவர்கள் என்றும், சமஆதியானார்கள் என்றும், சமாதியானார்கள் என்றும் வழங்கி வருகிறார்கள்.

12. தன்னிற்றானே உண்மை அறிந்து சுகமடைய வேண்டுமேயல்லது பிறரால் யீடேற்றம் உண்டாவதில்லை என்னும் சுயக்கியானத்தைப் போதித்த புத்தரவர்கள் இவ்வுலகத்தில் எத்தனை வருடமிருந்தார்?

சாக்கிய சக்கரவர்த்தி திருமகனாக பிறந்து பதினாறாவது வயதில் அசோதரை என்னும் மலையசன் புத்திரியை விவாகம் செய்து, இருபதாவது வயதில் இராகுலன் என்னும் ஓர் புத்திரனைப் பெற்று, இருபத்தியோராவது வயதில் அரசாங்கத்தையும் தனது பந்துமித்திரரையும் விட்டு அரச மரத்தடியில் நிலைத்து தன்னையறிந்து காமமென்னும் மன்மதனையுங் காலனென்னும் மரணத்தையுங் செயித்து, முப்பதாவது வயதில் உண்மையின்று உலகேங்கும் சுற்றி சுயக்கியான சங்கங்களை ஏற்படுத்தி ஜீவகாருண்ய வாழ்க்கையையிருத்தி விட்டு, எண்பத்தைந்தாவது வயதில் காசியில் கங்கைக்கரை என்று வழங்கும் பேரியாற்றங்கரை பல்லவ நாட்டில் சோதிமயமாக எல்லோரும் தரிசிக்கும்படி நிருவாண திசையடைந்தார்.

13. பிறவி என்பது என்ன?

அணுவிலும் சிறிய சீவராசிகள் கண்களுக்குத் தோன்றும் உருவமாக எழும்புவதைப் பிறப்புபென்றும், அந்த தோற்ற உருவம் அழிந்துவிடுவதை இறப்பென்றும் கூறப்படும். இதில் கண்களுக்கு தோன்றும் தேகத்திற்கு பொய்மையென்றும், அதை தோற்றிவிக்கும் சத்துக்கு உண்மையென்றும், இருவகைகள் உண்டு. இவற்றுள் தேகத்தை தானென்று அபிமானித்திருக்கும் வரையில் பிறவியென்னும் துக்க சக்கரத்தில் சுழன்று திரிவான். தேகத்தை தானல்லவென்று நீக்கி உண்மையாகிய தன்னையறிந்தவன் பிறவியென்னும் துக்க சக்கரத்தை விடுவித்துக் கொள்ளுவது மல்லாமல் தேகனென்று சொல்லும் வார்த்தை நீங்கி தேவனென்று சொல்லும் மேன்மையடைவான்.

14 சிலர் தன் முயற்சியினால் சுகம்பெரும் வழிகளை நம்பாமல் மணி மாலைகளைக் கொண்டு ஜெபித்திருப்பது என்ன?

ஒரு வசனத்தை பலமுறை சொல்வதே ஜெபமாகும். அவற்றுள் எண் வழுவாமல் காக்க மணிமாலையை சுழற்றுவதன்றி மற்றியாதும் இதில் பயனில்லை.

15. கடவுளை வழிபடுவது என்றால் என்ன?

அவர் உலகில் பிறந்து நமக்கு அருளிய நியாயங்களில் நாம் நின்றோழுகுவதே கடவுளை வழிபடுவதேயாகும்.

16 கடவுளை மாத்திரம் நம்பிக்கொண்டு முக்திபெற முடியாதோ?

கடவுள் என்பதற்கு நன்மெய் என்ற பொருளிருக்க அம்மொழியை மட்டும் விசுவாசித்து வாக்கு, மனம், காயத்தால் தீயச்செய்கையில் நிலைப்பவர்க்கு முக்தியே இல்லை.

17 அறிவே ஆனந்தம் எனபதென்ன?

அறிவால் சர்வமும் உணர்ந்து புண்ணியத்தைக் கைக்கொள்வது மக்களின் முதற் பேறாகும் இதனை அறிவின் மயமென்றும் சொல்லப்படும்.

18 . இவைகளை வகுத்தார் யார்?

ஆதியங் கடவுளாகிய சாக்கைய புத்த சுவாமியே.

19 . இவ்வகை பேரானந்த ஞானங்களைப் போதித்த சற்குரு நிருவாண திசையடைந்து எத்தனை வருடமாகிறது?

இந்தகலியுகம் 5057 மன்மத - சித்திரை மாதம் ( மே 1955 ) பௌர்ணமி திதி வரையில் 2499 வருடமாகிறது. (தற்போது சித்திரை மாதம் மே 2011 பௌர்ணமி திதி வரையில் 2555 வருடமாகிறது)

20 . புத்தர் போதித்துள்ள அட்டாங்க மார்க்கத்தில் மனதையடக்க மந்திரங்கள் ஏதேனும் உண்டோ?

உண்டு. மந்திரம் என்பதற்கு ஆலோசித்தல் என்னும் பொருளை தரும் அதாவது, மனமென்னும் சத்துவிழிப்பில் எங்கிருந்து உதிர்கின்றன, நித்திரையில் எங்கு அடங்கின்றன, சொப்பனத்தில் எங்கு விரிகின்றன வென்று ஆலோசித்தல் மந்திரம் எனப்படும்.

21 . மனம் அடங்குவதற்கு தியானமாகிலும் ஏதேனும் உண்டோ?

உண்டு. தியானம் என்பதற்கு கியானம், ஞானமென்னும் பொருளைத் தரும், அதாவது மனதைப் பேராசையிற் செல்லவிடாமலும், பொறமையில் சூழவிடாமலும், வஞ்சினத்தில் நிலைக்கவிடாமலும், காம இச்சையில் விழவிடாமலும், ஜாக்கிரதையாக ஆண்டுவரும் அறிவுக்கு தியானம் எனப்படும்.

22 . மனம் அடங்குவதற்குப் பூசைகள் ஏதேனும் உண்டோ?

இல்லை. பூசையென்பதும், பூசனையென்பதும், பூசலென்பதும் தேகத்தை தடவலென்னும் பொருளைத்தரும். அதாவது கல்வியை கற்பிக்கும் குருவையானாலும், கை தொழிலை கற்பிக்கும் குருவையானாலும், ஞானத்தை போதிக்கும் குருவையானாலும் நெருங்கி அவருடைய கை, கால் முதலிய அவயங்களைப் பிடித்தலுக்கு பூசதலென்று பெயர். இவ்வகை பூசைக்கும் மனதுக்கும் யாதொரு சம்பந்தமில்லை.

23 . அருகமதம் வேறு, புத்த மதம் வேறென்று கூறுகின்றார்களே அதின் விவரம் என்ன?

வட தேசங்களில் உள்ளவர்கள் புத்தரென்றும், தென் தேசங்களில் உள்ளவர்கள் அருகரென்றும் (பல காரியத்திலும் நானகருனல்ல என்றும்) வழங்கி வருகின்றார்கள்.

24 . சமணமதம் என்பது என்ன?

புத்த தருமத்தை அனுசரித்து சங்கங்களில் சேர்ந்து மடத்தில் வாழ்கிறவர்கள் சகல சீவராசிகளின் பேரிலும் அன்புவைத்து சமமனமுண்டாகி வாழ்ந்தவர்கள் ஆகையால் சமனர் என்றும் சமணாள் என்றும் அழைக்கப்பெற்றார்கள்.

25 . சமணர்களை கழுவேற்றி விட்டதாக சொல்லுகின்றார்களே அதின் விவரம் என்ன?

வேட பிராமணர்கள் தங்கள் சீவனங்களுக்காக ஏற்படுத்திக்கொண்ட மதங்களை உறுதி செய்துக் கொள்ளுவதற்கு சிற்றரசர்களையும் பெருங்குடிகளையுங் தங்கள் வயப்படுத்திக் கொண்டு புத்த தருமத்தை அனுசரித்து வந்தவர்களைக் கழுவிலேற்றிக் கொன்றதுமல்லாமல் பலவகை துன்பங்களையும் செய்து வந்தார்கள்.

26 . வேடபிராமணர்கள் இந்தியாவில் மாத்திரமா பௌத்தர்களை கழுவிலேற்றி வதைத்தார்கள் ஏனைய கண்டங்கட்கு போகவில்லையா?

எல்லா கண்டங்கட்கும் குடியேறி அக்கண்டங்களில் சிறந்து விளங்கிய சமணர்களையும் அவர்களை ஆதரித்து வந்தவர்களையும் கழுவிலும், மரத்திலும் கொன்று வேதங்கட்கு சுதந்திரம் பெற்று அவ்வக் கண்டத்தார்களைப் போலவே நிற்கின்றார்கள்.

27 . கழுவிலேற்றி கொன்ற சமணர்கள் நீங்கலாக மற்றவர்கள் எங்கு போய்விட்டார்கள்?

சற்குருவின் அருளினால் வேறு வேறு மதத்தவர்களாகிய அரசர்கள் இத்தேசத்தை வந்து கைபற்றிக்கொண்ட படியால் சமணர்களையும் அவர்களை சார்ந்தவர்களையுங் கொல்லுவதற்கு ஏதுமில்லாமல் பறையர் பறையரென்று தாழ்த்தி வஞ்சிளமென்னுங் கழுவிலேற்றி வதைத்து வருகின்றனர்.

28 . ஜைன மாதம் என்பது என்ன?

புத்தருடைய ஆயிர நாமங்களில் ஜைரரென்னும் பெயரும் அடங்கியிருக்கின்றன. அப்பெயரை வகுத்திக்குங் கூட்டத்தார் புத்த தருமத்திற்கு சிலவற்றையும் வேட பிராமணர்கள் ஏற்படுத்தியிருக்கும் மதக்கட்டுப்பாடுகளிற் சிலவற்றையும் அனுசரித்துக்கொண்டு ஜைத மதத்தரென வழங்கி வருகிறார்கள்.

29 . சின்னசாமி என்ற பெயரும் அதற்கெதிர் பெரியசாமி என்ற பெயரும் பௌத்தர்கள் வழங்குவதின் காரணம் என்ன?

தமிழ்மொழில் (ஜினசாமி) யாகிய புத்தரை சினசாமி சின்னசாமி சின்னச்சாமி என்றும் சாமிகட்கெல்லாம் முதலுமதிகாரியு மானதால் மகாசாமி என்றும் பெரியசாமி என்றும் வழங்குகிறார்கள். இதன் அர்த்தமுணராதார் சாமியில் சின்னதும் பெரியதும் உண்டோ என்று கேழ்க்கிறார்கள்.

 முனைவர் பா.ஜம்புலிங்கம்,

 

மயிலை சீனி.வேங்கடசாமி (1940), பி,ஆர்.சீனிவாசன் (1960), டி.என். இராமச்சந்திரன் (1965), சி.மீனாட்சி (1979), டி.என்.வாசுதேவராவ் ஆகியோர் ஒருங்கிணைந்த தஞ்சாவூர் மாவட்டம், ஒருங்கிணைந்த திருச்சி மாவட்டம் மற்றும்  புதுக்கோட்டை மாவட்டங்களை உள்ளடக்கிய சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள் உள்ள இடங்களாக சுமார் 20 இடங்களைக் குறிப்பிட்டுள்ளனர். பாண்டிச்சேரி பிரெஞ்சு ஆய்வு நிறுவனம் (French Institute of Pondicherry) தன் தொகுப்பில் இப்பகுதியினைச் சார்ந்த 16 புத்தர் சிலைகளின் புகைப்படங்களைக் கொண்டுள்ளது. தமிழக அரசு வெளியிட்டுள்ள தமிழ்நாட்டு வரலாறு சோழப்பெருவேந்தர் காலம் (1998) என்னும் நூலில் இப்பகுதியில் 19 புத்தர் சிலைகள் இருப்பதாகக் குறிப்பிடப்பட்டுள்ளது. பல ஆய்வாளர்கள் ஆங்காங்கே சில புத்தர் சிலைகளைக் கண்டுபிடித்து வரலாற்றுலகத்திற்கு அறிமுகப் படுத்தியுள்ளனர். 

1993இல் பௌத்த ஆய்வு தொடங்கிய நாள் முதல் இன்று வரை சோழ நாட்டில் இவற்றைப்போல இரு மடங்கு எண்ணிக்கையிலான புத்தர் சிலைகளை நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட ஊர்களில் களப்பணி மேற்கொண்டபோது நேரடியாகக் காண முடிந்தது. 1998 முதல் 2009 வரை இப்பகுதியில் அய்யம்பேட்டை, உள்ளிக்கோட்டை, காஜாமலை, குடவாசல், குழுமூர், சுந்தரபாண்டியன் பட்டினம், திருநாட்டியத்தான்குடி, பட்டீஸ்வரம், புதூர், மங்கலம், வளையமாபுரம் உள்ளிட்ட பல இடங்களில் இக்கட்டுரையாளரால் புத்தர் சிலைகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன. திருச்சி காஜாமலையில் அக்டோபர் 2008இல் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சிலை சோழ நாட்டில் காணப்படுகின்ற 65ஆவது புத்தர் சிலையாகும்.

திருச்சி மாவட்டத்தில் புத்தர் சிலைகள்

திருச்சி மாவட்டத்தில் புத்தர் சிலைகள் ஸ்ரீராமசமுத்திரம் என்றழைக்கப்படும் ஆயிரவேலி அயிலூர், காஜாமலை, கீழக்குறிச்சி, குழுமணி, பேட்டவாய்த்தலை, மங்கலம், முசிறி, வெள்ளனூர் ஆகிய இடங்களில் காணப்படுகின்றன. குழுமணி, முசிறி ஆகிய இடங்களைச் சார்ந்த சிலைகள் திருச்சியிலுள்ள அரசு அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இவை தவிர செப்டம்பர் 1998-இல் களப்பணி மேற்கொண்டபோது பேட்டவாய்த்தலை மத்யார்ஜுனேஸ்வரர் கோயிலுக்கு முன்பாக தோப்பில் காணப்பட்ட புத்தர் சிலை, மே 2002-இல் திருச்சி  அருங்காட்சியகத்தில் காட்சிப்படுத்தப்பட்டது.

1998 களப்பணி

முசிறி வட்டத்தில் உள்ள மங்கலம் என்னும் சிற்றூரில் அரவாண்டியம்மன் என்னும் கோயில் உள்ளது. 1998-இல் களப்பணி சென்றபோது இக்கோயிலில் அமர்ந்த நிலையில் தியான கோலத்தில் புத்தர் சிலை தமிழ்நாடு அரசு தொல்லியல் துறை துணைக் கண்காணிப்பாளர் திரு கி.ஸ்ரீதரன் உதவியுடன் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. அவர், இச்சிலை கி.பி.10-ஆம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தது என்றும், முசிறி-ஆத்தூர் அக்காலத்தில் சிறந்த வணிகத்தலமாக இருந்திருக்க வேண்டும் என்றும், அப்பகுதியில் பல இடங்களில் காணப்பட்ட புத்தர் சிலைகள் அங்குப் பௌத்த சமயம் செழிப்பான நிலையில் இருந்ததை உணர்த்துகிறது என்றும், வணிக நோக்கில் இப்பகுதிக்கு வந்த பௌத்த சமயத்தவர் இச்சிலையைச் செதுக்கியிருக்க வேண்டும் என்றும் கூறுகிறார். இச்சிலை பீடத்துடன் 68 அங்குலம் உயரமுள்ளது.  சிலையின் பீடத்தில் அமர்ந்த நிலையில் மூன்று சிங்கங்கள் காணப்படுகின்றன. அகன்ற மார்பு, திண்ணிய தோள்கள், நீண்டு வளர்ந்த காதுகள், தலையில் அழகான  தீச்சுடர் வடிவில் முடி,திருவாட்சி போன்ற அமைப்பு முதலியவை இதன் சிறப்புக் கூறுகளாகும். சோழ நாட்டில் காணப்படுகின்ற வேறு எந்தப் புத்தர் சிலையின் பீடத்திலும் இல்லாத சிங்க உருவங்கள் இச்சிலையில் காணப்படுகின்றன.இவை அனைத்திற்கும் மேலாக இந்தச்சிலை மீசையுடன் உள்ளது. பொதுவாக மைத்ரேயர் சிற்பம் மீசையுடன் காணப்படும். இங்குப் புத்தர் சிலைக்கு மீசையுள்ளது குறிப்பிடத்தக்கதாகும். சோழ நாட்டில் உள்ள புத்தரது கற்சிலைகளில் இந்தச் சிலை மட்டுமே மீசையுடன் வித்தியாசமாகக் காட்சியளிக்கிறது. உள்ளூர் மக்கள் இச்சிலை புத்தர் எனத் தெரிந்தபோதிலும், செட்டியார் என்று கூறி வழிபட்டு வருகிறார்கள்.அரவாண்டியம்மன் கோயிலில் பிராணிகளைப் பலி கொடுப்பது வழக்கமென்றும், பலியிடுவதைப் புத்தர்  விரும்ப மாட்டாராகையால் அவரது சிலையை அமைப்பதற்காகத் தனியாக ஒரு சன்னதி கட்டி வைத்துள்ளதாகக் களப்பணியின்போது கூறினர். பலியிடுவது தெரியாமலிருப்பதற்காகத் திரைச் சீலையினை சிலைக்குமுன் போடுவதை வழக்கமாகக் கொண்டுள்ளதாகவும் அவர்கள் கூறினர்.

சோழ நாட்டில் புத்தரை சிவனார், அமணர், சாம்பான், செட்டியார், நாட்டுக்கோட்டை செட்டியார், பழுப்பர் எனப் பலவாறான பெயர்களில் அழைக்கின்றனர். வழிபாடும் நடத்துகின்றனர். புத்தர் சிலைகள் அருங்காட்சியகங்கள், பொதுவிடங்கள், கோயில்கள், தோப்புகள், ஊரின் மையப்பகுதி போன்ற பலவாறான இடங்களில் காணப்படுகின்றன. சில இடங்களில் புத்தருக்கு வழிபாடு நடத்தப்பெறுகிறது. சில இடங்களில் புத்தர் சிலைகள் பராமரிப்பின்றி உள்ளன. பல இடங்களில் புத்தர் சிலையைச் சமணர் சிலை என்றும், சமணத் தீர்த்தங்கரர் சிலையைப் புத்தர் சிலை என்றும் கூறிவருவதைக் களப்பணியின்போது காணமுடிந்தது. 

பிப்ரவரி 2009 களப்பணி

பிப்ரவரி 2009-இல் களப்பணி சென்றபோது தொடர்ந்து அந்த புத்தர் சிலைக்கு வழிபாடு நடத்தப்படுவதைக் காணமுடிந்தது. முன்பு அமைக்கப்பட்டிருந்த சிறிய சன்னதிக்கு முன்பாக முகப்பு மண்டபம் ஒன்றை 2002-இல் புதிதாகக் கட்டியுள்ளனர். மண்டபத்தின் முகப்பில் அமர்ந்த நிலையிலுள்ள சுதையாலான புத்தர் சிலை உள்ளது.  அரவாண்டியம்மன் கோயிலின் இடப்புறத்தில் காணப்படுகின்ற மீசையுடன் கூடிய புத்தர் சிலையை மண்டபத்துடன் கூடிய  சிறிய சன்னதியில் வைக்கவுள்ளதாகக் களப்பணியின்போது தெரிவித்தனர். மன்னரைக் குறிக்கும் வகையிலோ, வீரத்தைக் குறிக்கும் வகையிலோ, சிற்பியின் அதிகமான ஆர்வம் காரணமாகவோ இந்தப் புத்தருக்கு மீசை அமைக்கப்பட்டிருக்கலாம் எனக் கருதுகின்றனர். வழிபாடு, நம்பிக்கைகள் தொடர்ந்து முன்பிருந்ததைப் போலவே தற்போதும் உள்ளதைக் காணமுடிந்தது. சிறிய சன்னதிக்குள் புத்தரை அமைக்கும் நன்னாளை உள்ளூர் மக்கள் ஆவலோடு எதிர்பார்க்கின்றனர்.
நாயன்மார்கள்-ஆழ்வார்கள் காலத்தில் பௌத்தச் சமயத்திற்கு வீழ்ச்சி ஏற்பட்டது என்று கூறப்பட்டாலும்கூட அவர்களுக்குப் பின் சோழர் ஆட்சியில் இந்தச் சமயமானது சிறப்புற்று இருந்ததை இப்பகுதியில் காணப்படுகிற புத்தர் சிலைகள் உறுதிகூறுகின்றன. சோழ நாட்டில் தேவாரப்பாடல் பெற்ற சிவக்கோயில்களும், ஆழ்வார்களால் மங்களாசாசனம் செய்யப்பட்ட வைணவக்கோயில்களும் இருந்த அளவு அதற்குப் பிந்தைய காலகட்டங்களில் புத்தர் கோயில்கள் இருந்ததை இந்த புத்தர் சிலைகள் உணர்த்துகின்றன. மயிலாடுதுறை அருகே ரிஷிக்கோயில் என்னும் பெயரிலான புத்தர் கோயில் உள்ளது. தற்போது சோழ நாட்டில் திருச்சி உள்ளிட்ட பல இடங்களில் புத்தருக்காகக் கோயில்கள் கட்டப்பட்டு வருகின்றன. கடந்த 10 ஆண்டுகளில் இப்பகுதியில் புதியதாகக் கண்டுபிடிக்கப்பட்ட புத்தர் சிலைகளும், வழிபாடுகளும் இப்பகுதியில் பௌத்த சமயத்தின் தாக்கத்தினை உணர்த்துவதோடு பௌத்தம் புத்துயிர் பெற்று வருவதையும் உறுதி செய்கின்றன.
நன்னெறியில் நடப்பவன் இம்மையிலும் உவகை கொள்கிறான். மறுமையிலும் உவகை கொள்கிறான். அவன் இருமையிலும் உவகை பெறுகிறான். நான் நல்லதைச் செய்தேன் என்று நினைத்து அவன் இன்புறுகிறான். அவ்வழியிலேயே சென்று மேலும் மகிழ்ச்சியடைகிறான். (தம்ம பதம் 18).


துணை நின்றவை
பிக்கு சோமானந்தா, தம்ம பதம், மகாபோதி சொசைட்டி, சென்னை, 1996.
தமிழ்நாட்டு வரலாற்றுக்குழு, தமிழ்நாட்டு வரலாறு சோழப்பெருவேந்தர் காலம், (2-ஆம் பகுதி), தமிழ் வளர்ச்சி இயக்ககம், சென்னை, 1998
வேங்கடசாமி, மயிலை.சீனி., பௌத்தமும் தமிழும், திருநெல்வேலி தென்னிந்திய சைவசித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகம், சென்னை, 1957
ஜம்புலிங்கம், பா., சோழ நாட்டில் பௌத்தம், முனைவர் பட்ட ஆய்வேடு, தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், 1999

Jambulingam, B.,  Buddhism in the Cola Country, Project Report, Nehru Trust for  the Indian Collections

at the Victoria & Albert Museum, New Delhi, 2002

Minakshi, C., “Buddhism in South India”, South Indian Studies-II, (Editor R.Nagaswamy), Society for Archaeological, Historical and Epigraphical Research, Chennai, 1979

Srinivasan, P.R., “Buddhist images of South India”, Story of Buddhism with special reference to South India, Department of Information and Publicity, Madras, 1960

*தமிழ்க்கலை, தமிழ் 14, கலை 3, ஏப்ரல் 2009, தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், தமிழ்நாடு, இதழில் வெளியான கட்டுரை. இக்கட்டுரையை வெளியிட்ட அவ்விதழுக்கு நன்றி.

முனைவர் பா.ஜம்புலிங்கம்,
சங்க காலத்தில் காவிரிப்பூம்பட்டினமும், இடைக்காலத்தில் நாகப்பட்டினமும்  பௌத்த சமய வரலாற்றில் சிறப்பான இடத்தை வகிக்கின்றன.

பூம்புகார்

பூம்புகார் எனப்படும் காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் பெருமையையும் அதன் வணிகம், பண்பாடு தொடர்பான பெருமைகளையும்  பட்டினப்பாலை, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை போன்ற பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் மூலம் அறியமுடிகிறது..

கி.மு.3ஆம் நூற்றாண்டில் அசோகர் காலத்தில் பௌத்தம் தமிழ்நாட்டில் பரவ ஆரம்பித்தது. அவருடைய மகன் மகேந்திரன் பௌத்த சமயத்தைப் பரப்புவதற்காகக் காவிரிப்பூம்பட்டினத்தின் வழியாக இலங்கைக்குச் சென்றிருக்கவேண்டும். வட இந்தியாவில் பர்கூத் என்ற இடத்தில் கிடைத்த கி.மு.2ஆம்-3ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஒரு கல்தூண் காகந்தி (பூம்புகார்) நகரைச் சேர்ந்த சோமா என்ற பிக்குணியால் தானமாக அளிக்கப்பட்டதாகக் கல்வெட்டு கூறுகிறது (நாகசாமி, 1975 : 2).  

மணிமேகலையின் வேண்டுகோள்படி சோழ மன்னன் கிள்ளிவளவன் பௌத்த சமயத்தில் சேர்ந்ததையும், சோழ மன்னன் நெடுமுடிக்கிள்ளி (கி.பி.150-200), மணிமேகலை பௌத்த மந்திர சக்தியால் வேற்றுருவம் கொண்டு புகார் நகர ஏழைகளுக்கு உணவளித்து வந்ததைக் கேள்விற்று அவளை உபசரித்து சிறைச்சாலையை அழித்து அவ்விடத்தைப் பல நற்செயல்கள் நடத்தற்குரிய இடமாகச் செய்ததையும், சிறைச்சாலையைப் பௌத்தர்கள் அறச்சாலையாகவும் பௌத்தப் பள்ளியாகவும் அமைத்துக்கொண்டதையும் மணிமேகலைக் காப்பியம் மூலம் அறியமுடிகிறது.

1927இல் காவிரிப்பூம்பட்டினத்தில் மேலையூர் என்ற இடத்தில் போதிசத்வ மைத்ரேயரின் செப்புத்திருமேனி பூமிக்கடியிலிருந்து கிடைத்துள்ளது. தங்கமுலாம் பூசப்பட்டுள்ள இத்திருமேனி கி.பி.8ஆம் நூற்றாண்டைச் சார்ந்தது. (நாகசாமி, 1973 : 16). 1962-67இல் இங்கு மேற்கொள்ளப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியின்போது  மேலையூரில் 2.5 மீ சதுரமுள்ள ஏழு அறைகளைக் கொண்ட புத்த விகாரை இருந்தது கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. (EIA Vol.II :  216). இந்த விகாரையிலிருந்து,  ஆந்திரப்பிரதேசம் நாகார்ஜுனகொண்டாவில் பயன்படுத்தப்பட்ட ஒருவகைப் பளிங்குக்கல்லால் ஆன புத்தரின் பாதம் கிடைத்துள்ளது. சுமார் 3 1/2   அடி நீளமும், 2 1/2அடி அகலமும் உள்ள இந்தப் புத்தர் பாதத்தில் இரண்டு காலடிகளும், பூர்ண கலசம், ஸ்ரீவத்சம் போன்ற மங்கலச் சின்னங்களும் செதுக்கப்பட்டுள்ளன. புத்தர் தியானத்தில் அமர்ந்திருக்கும் நிலையில் செப்புத்திருமேனி ஒன்றும் கிடைத்துள்ளது. பிப்ரவரி 1995இல் முடிவுற்ற நான்காவது கடல் அகழ்வாராய்ச்சியின் மூலமாக பூம்புகார் கடலுக்குள் பல கட்டிட அமைப்புகள் இருந்ததையும் அறிய முடிகிறது. (The Hindu, 20.2.1995).

நாகப்பட்டினம்

ஒருங்கிணைந்த தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் பூம்புகாருக்கு அடுத்தபடியாக பௌத்த சமயச் செல்வாக்கு நிலவிய இடம் நாகப்பட்டினம் ஆகும். 1991இல் தஞ்சாவூர் மாவட்டம் இரு மாவட்டங்களாகப் பிரிக்கப்பட்டு,  ஒரு பிரிவு தஞ்சாவூரையும் மற்றொரு பிரிவு நாகப்பட்டினத்தையும் தலைமையிடமாகக் கொண்டன. இடைக்காலச் சோழர் ஆட்சியில் நாகப்பட்டினம் சோழர்களின் முக்கியத்துறைமுகமாக மட்டுமன்றிச் சமய மையமாகவும் விளங்கியது. கி.பி.7ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த தேவாரப்பாடல்களில் இவ்வூரின் பெயர் நாகை என்று உள்ளது. இங்குள்ள நாகநாதர் கோயிலில் கண்டெடுக்கப்பட்ட எழுத்து அமைப்பு முறையில் கி.பி.எட்டாம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த பல்லவர் காலக் கல்வெட்டு இவ்வூரின் பெயரை நாகை என்று குறிப்பிடுகிறது. (பா.ஜெயக்குமார், 1991 :  2).

சீன நாட்டுப்பயணி யுவான்சுவாங், இங்கு அசோகன் கட்டிய ஆதிவிகாரை எனப்படும் புத்த விகாரை இருந்ததாகக் குறிப்பிடுகிறார். தம்மபாலர் (கி.பி.500) இங்கிருக்கும்போது பாலியில் ஒரு நூல் எழுதினார். கி.பி.720இல் பல்லவ மன்னன் நரசிம்மபோத்தவர்மன் காலத்தில் இங்கு ஒரு புத்தர் கோயில் கட்டப்பட்டது. வர்த்தகத்தின் பொருட்டு சீனாவிலிருந்து நாகப்பட்டினத்துக்கு வரும் பௌத்தர்களுக்காகச் சீன மன்னன் விருப்பப்படி இக்கோயில் கட்டப்பட்டது. (மயிலை சீனி வேங்கடசாமி, 1957 :  47).   கி.பி.11ஆம் நூற்றாண்டில் ஸ்ரீவிஜய நாட்டு மன்னன் ஸ்ரீமாறவிஜயோத்துங்கவர்மன், இராஜராஜன் (கி.பி.985-1014) அனுமதியுடன் ஒரு புத்த விகாரையைக் கட்டியதை ஆனைமங்கலச் செப்பேடு கூறுகிறது. (EI Vol.XXII : 213-216).   ஸ்ரீமாறவிஜயோத்துங்கவர்மனின் தந்தையான சூடாமணிவர்மன் பெயரால் கட்டப்பட்டதால்  இது சூடாமணி விகாரை என்றழைக்கப்பட்டது.இந்த விகாரைக்கு இராஜராஜன் தனது 21ஆவது ஆட்சியாண்டில் (1006) நாகப்பட்டினத்திற்கு அருகிலுள்ள ஆனைமங்கலம் என்ற ஊரையும் அதன் வருவாயையும் கொடையாக வழங்கினார். இராஜராஜன் இறந்தபிறகு அவரது மகன் இராஜேந்திரன் (கி.பி.1012-1044) இதனை உறுதிப்படுத்தியதோடு அதனை செப்பேடாகவும் பொறித்தார். (EI Vol.XXII :  267-281). வரலாற்றுச் சிறப்புமிக்க இவ்விகாரைகள் அழிந்துவிட்டபோதிலும் ஆனைமங்கலச்செப்பேடுகள் மூலம்  இவை எங்கிருந்தன என்பதைத் தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகக் கல்வெட்டியல் துறை மேற்கொண்ட கள ஆய்வில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது குறிப்பிடத்தக்கதாகும்.  (P.Jayakumar, 1992 : 429-433).

பர்மாவை ஆண்ட மன்னன் தம்மசேத்தி அல்லது இராமாதிபதியின் (கி.பி.1476) கல்யாணி கல்வெட்டு, நாகப்பட்டினத்தில் பௌத்த சமயம் சிறந்த நிலையில் இருந்ததை எடுத்துரைக்கிறது. (IA Vol.XXII : 11-243). இக்கல்வெட்டுகளில் ஒன்றின் மூலம் சித்திரதூதர் மற்றும் இராமதூதர் என்பவர்களின் தலைமையில் இரு கப்பல்களில் இரு குழுக்கள் பௌத்த சமய வளர்ச்சி பற்றி அறிய இலங்கைக்குச் சென்றதையும், அவற்றில் சித்திரதூதர் சென்ற கப்பல் கடலில் விபத்துக்குள்ளானதையும், சித்திரதூதர் மட்டும் நாகப்பட்டினம் (நவுதபட்டின) வந்தடைந்து அங்கு சீன மன்னனால் கட்டப்பட்டு வந்த புத்த விகாரையை வணங்கியதையும் அறியமுடிகிறது. (P.Jayakumar, 1992 :  429-433). நாகப்பட்டினத்திற்கு வடக்கே ஒன்று அல்லது இரண்டு கல் தொலைவில் காணப்பட்ட இக்கோபுரம் புதுவெளிக்கோபுரம், பழைய கோபுரம், சீனக்கோபுரம், ஜெயினக்கோபுரம் என்று பல பெயர்களால் அழைக்கப்பட்டது. இந்தியாவின் பண்டைய சின்னங்களின்மீது பற்று கொண்டிருந்த வால்டர் எலியட் என்ற ஆங்கிலேயர் 19ஆம் நூற்றாண்டின் தொடக்கம் வரை நாகப்பட்டினக் கடற்கரைக்கு வரும் கப்பல்களின் மாலுமிகளுக்குத் திசையை உணர்த்தும் கலங்கரை விளக்கமாக விளங்கிய இரு பெரிய கோபுரங்களைப் பற்றிய செய்திகளைக் குறிப்பிட்டுள்ளார். நான்கு பக்கங்களையும் மூன்று அடுக்குகளையும் கொண்டிருந்த இக்கோபுரம் முழுவதும் செங்கற்களைக் கொண்டும் காரை இல்லாமலும் கட்டப்பட்டிருந்தது.  இங்கு எவ்வித கல்வெட்டுக்களோ சிற்பங்களோ காணப்படவில்லை. இக்கோபுரம் 1867இல் நிர்ப்பந்தத்தின் காரணமாக இடிக்கப்பட்டது. (IA Vol.VII : 224-227). கி.பி.1856 முதல் சூடாமணி விகாரை இருந்த இடமான தற்போதைய வெளிப்பாளையம் மற்றும் நாணயக்காரன் தெரு ஆகிய இடங்களிலிருந்து சுமார் 350 புத்தர் செப்புத்திருமேனிகள் கண்டுபிடிக்கப்பட்டன. (T.N.Ramachandran, 1965 : 1-20). இவை கி.பி.10ஆம் நூற்றாண்டு முதல் கி.பி.15ஆம் நூற்றாண்டு வரையுள்ள காலத்தைச் சேர்ந்தவையாகும்.  வெளிப்பாளையத்தில் விகாரையையொட்டி இருந்த மிகப்பெரிய இலுப்பை மரம் சாய்க்கப்பட்டபோது அம்மரத்தின் வேர் சென்றிருந்த ஆழத்தில் ஐந்து புத்தர் சிற்பங்கள் கிடைத்தன. இவற்றில் நான்கு உலோகத்தினாலும் ஒன்று பீங்கானாலும் ஆனது.  இவற்றில் ஒரு புத்தர் சிற்பம் நின்ற நிலையில் உபதேசம் செய்வதுபோல் அமைந்ததாகும். (மயிலை சீனி.வேங்கடசாமி, 1957  : 50). இச்சிற்பங்கள் அனைத்தும் சோழர் காலந்தொட்டு விஜயநகர ஆட்சி வரை உள்ள காலத்தைச் சேர்ந்தவையாகும். (P.Jayakumar, 1992 :  429-423).

பிற இடங்கள்

பூதமங்கலம், புத்தமங்கலம், போதிமங்கலம், சங்கமங்கலம், திருவிளந்துரை, கும்பகோணம், திருவலஞ்சுழி, பட்டீஸ்வரம், எலையூர், பெருஞ்சேரி, கோட்டப்பாடி, மயிலாடுதுறை போன்றவை மிகச் சிறந்த பௌத்த மையங்களாக இருந்தன. (மயிலை சீனி.வேங்கடசாமி, 1957  : 46) இவ்விடங்களில் சிலவற்றில் புத்தரது சிற்பங்களும்  கோயில்களும் இருந்துள்ளன. ஒருங்கிணைந்த தஞ்சை மாவட்டத்தைச் சார்ந்த புத்தர் சிற்பங்கள் பல இடங்களில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளன.

தஞ்சாவூர்க் கலைக்கூடத்தில்  இரு புத்தர் சிற்பங்களும் (பட்டீஸ்வரம், மதகரம் ),  தமிழ்ப்பல்கலைக்கழக அரண்மனை வளாக அருங்காட்சியகத்தில் (கும்பகோணம்) ஒரு புத்தர் சிற்பங்களும்,  திருவிடைமருதூர் வட்டம் மானம்பாடியில் ஒரு சிற்பமும் உள்ளன. இவை அனைத்தும் அமர்ந்த நிலையில் தியான கோலத்தில் உள்ளவையாகும். 

மன்னார்குடியிலிருந்து பின்னர் அழிந்து போன புத்தர் கோயில் ஒன்றில் இருந்த புத்தரது சிற்பம் தற்போது மன்னார்குடியில் உள்ள சமணக்கோயிலில் இடம் பெற்றுள்ளது.  (குடவாயில் பாலசுப்ரமணியன், 1995 : 5). இச்சிற்பமும் அமர்ந்த நிலையில் தியான கோலத்தில் உள்ளது.

நாகப்பட்டின புத்தர் செப்புத்திருமேனி

தஞ்சாவூர்க் கலைக் கூடத்தில் கி.பி.11ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த நின்ற நிலையில் உள்ள நாகப்பட்டின புத்தர் செப்புத் திருமேனி உள்ளது.

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலில் புத்தரது சிற்பங்கள்

தஞ்சாவூர் பெரிய கோயிலில் கருவறையின் தென்புற வாயிலிலும், இராசராசன் திருவாயிலின் உட்புறத் தென்பகுதியிலும் புத்தரின் சிற்பங்கள் காணப்படுகின்றன.

கும்பகோணம் கல்வெட்டு

பௌத்தத்தின் இறுதிச்சுவடுகளைத் தன்னகத்தே கொண்ட நகரம் கும்பகோணம் ஆகும். கும்பேஸ்வரர் கோயிலில் உள்ள ஒரு கல்வெட்டின்மூலமாக பௌத்தம் இப்பகுதியில் கி.பி.16ஆம் நூற்றாண்டு வரை இருந்ததை அறியமுடிகிறது. (EI. Vol.XIX: 215-217). இக்கோயிலின் உட்பிரகார வாயிலின் நிலைக்காலில் காணப்படுகின்ற அக்கல்வெட்டு தஞ்சாவூரை ஆண்ட செவ்வப்ப நாயக்கரின் ஆட்சியைச் (கி.பி.1535-1590) சார்ந்ததாகும். இது குறிக்கும் நாள் கி.பி.1580ஆம் ஆண்டு ஜுலைத்திங்கள் ஆகும். நீர்ப்பாசன வசதிக்காக செவ்வப்ப நாயக்கர் காலத்தில்  எடுக்கப்பட்ட நடவடிக்கைகளில் ஒன்று இக்கல்வெட்டில் குறிக்கப்பட்டுள்ளது. இதன்மூலமாக திருவிளந்துரையில் புத்தர் கோயில் இருந்ததை அறியமுடிகிறது.      கும்பகோணம்-காரைக்கால் நெடுஞ்சாலையில் திருநாகேஸ்வரம், திருநீலக்குடி ஆகிய ஊர்களுக்கு அருகில் எலந்துரை உள்ளது. செவ்வப்ப நாயக்கர் காலத்தில் இந்த ஊர் திருவிளந்துரை என்று அழைக்கப்பெற்றது. இவ்வூருக்குப் புதிய பாசன வாய்க்கால் வெட்டியதால் எலந்துரையிலிருந்த புத்தர் கோயிலுக்கு ஏற்பட்ட இழப்பை ஈடு செய்வதற்காக திருமலைராஜபுரத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் தங்களது ஊரில் உரிய அளவு நிலத்தை இக்கோயிலுக்காக அளித்ததைப் பற்றி இக்கல்வெட்டு கூறுகிறது.   கி.பி.1580இல் எலந்துரை புத்தர் கோயில் பௌத்தர்களால் வழிபடப்பெற்றுள்ளதை இதன்மூலம் அறியமுடிகிறது. தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரையில் புத்தர் கோயிலொன்று பௌத்தர்களால் போற்றப்பெற்றுவந்ததற்கான இறுதிச்சான்றாக திகழ்வது இக்கல்வெட்டாகும். களப்பணி மேற்கொண்டபோது இந்த ஊரில் புத்தர் கோயில் இருந்ததற்கான எந்தச் சுவட்டையும் காணமுடியவில்லை. இருப்பினும் ஒருங்கிணைந்த தஞ்சாவூர் மாவட்டத்தில் கி.பி.16ஆம் நூற்றாண்டு வரை பௌத்தம் இருந்ததை இக்கல்வெட்டும், மேற்கண்ட சிற்பங்களும் உறுதி செய்கின்றன. சோழ நாட்டில் சோழப்பேரரசர்கள் காலத்தில் நல்ல நிலையில் இருந்த பௌத்தம் விஜயநகரப் பேரரசின் காலத்தில் மங்கத்தொடங்கியது. இவ்வாறு மறையத் தொடங்கிய  பௌத்தத்தின் இறுதிச்சுவடுகள் செவ்வப்ப நாயக்கர் காலத்திற்குப் பிறகு தென்படவில்லை. (குடவாயில் பாலசுப்ரமணியன், 1995 : 325).

*தமிழ்க்கலை, தமிழ் 12 கலை 1-4, மார்ச்சு-திசம்பர்  1994, தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், தமிழ்நாடு, இதழில் வெளியான கட்டுரையின் திருந்திய வடிவம். தஞ்சாவூர் மற்றும் நாகப்பட்டினம் மாவட்டங்களின் சில பகுதிகளை ஒன்றிணைத்து 1997 ஜனவரியில் திருவாரூர் மாவட்டம் உருவாக்கப்பட்டது.   இன்றைய தேதியில் தஞ்சாவூர் (17),  நாகப்பட்டினம் (9), திருவாரூர்  (12) ஆகிய மூன்று மாவட்டங்களில் 38 புத்தர் சிற்பங்கள்  காணப்படுகின்றன.  இவற்றில் ஏழு புத்தர் சிற்பங்கள் இக்கட்டுரையாளரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டவையாகும். திரு அய்யம்பேட்டை செல்வராஜ் உதவியுடன் மேற்கொண்ட களப்பணியின்போது அய்யம்பேட்டையில் ஒரு நாகப்பட்டின புத்தர் செப்புத்திருமேனி தனியார் வழிபாட்டில் இருப்பது கண்டுபிடிக்கப்பட்டது.

துணை நின்றவை

நாகசாமி, இரா.  பூம்புகார், தமிழ்நாடு அரசு தொல்பொருள் ஆய்வுத்துறை, சென்னை.

பாலசுப்ரமணியன், குடவாயில். "மன்னை நகரமும் மாண்புடைய கோயில்களும்", அருள்மிகு ராஜகோபாலசுவாமி திருக்கோயில் திருக்குட நன்னீராட்டுப் பெருவிழா மலர், மன்னார்குடி, 1995.

பாலசுப்ரமணியன், குடவாயில்.  தஞ்சை நாயக்கர் வரலாறு கையெழுத்துப்படி, 1995.

வாழ்வியல் களஞ்சியம், தொகுதி 11, தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், 1991.

வேங்கடசாமி, மயிலை சீனி. பௌத்தமும் தமிழும், திருநெல்வேலி தென்னிந்திய சைவ சித்தாந்த நூற்பதிப்புக்கழகம், சென்னை, 1957.

ஜெயக்குமார், பா. "நாகைக்கல்வெட்டு", ஆவணம், இதழ் 1, அக்டோபர் 1991.

Encyclopaedia of Indian Archaeology, Vol II.

Epigraphia Indica, Vol XIX and XXII.

The Hindu, 20.2.1995.

Indian Antiquary, Vol VII.

Jayakumar, P. "Nagapattinam: A Medieval Chola Port", New Trends in Indian Art & Archaeology, SR Rao Felicitation Volume II, Aditya Prakasan, New Delhi, 1992.

Ramachandran, T.N. The Nagapattinam and other Buddhist Bronzes in the Madras Museum, Bulletin of the Madras Government Museum, General Section, Vol VII No.1, 1965.   

1993 முதல் மேற்கொள்ளப்பட்டு வருகின்ற பௌத்தக் களப்பணி தொடர்பான அனுபவங்கள் பல தலைப்புகளில் http://tamilindru.blogspot.com/ என்ற வலைப்பூவில் வெளியாகியுள்ளன. என் அனுபவங்களைப் பகிர்ந்துகொள்ள முதலில் களம் அமைத்துத் தந்த தமிழ் இன்று வலைப்பூவிற்கு என் மனமார்ந்த நன்றி. ஆர்வமுள்ளோர் தேவையான தலைப்புகளைத் தெரிவு செய்து, படித்து, கருத்துக்களைத் தெரிவிக்க வேண்டுகிறேன்.
நாளிதழ்களில் வந்த செய்திகளைத் தவிர பௌத்தம் தொடர்பாக வெளியான கட்டுரைகள்/கண்டுபிடிப்புகள்  அதன்கீழ் தரப்பட்டுள்ளன.

1) பௌத்தச் சுவட்டைத் தேடி அறிமுகக்கட்டுரை (29.5.2010)

ஆய்வில் இறங்கும் முன்பாக நான் எதிர்கொண்ட சூழல்.

2)அம்மண சாமியப் பாக்க வந்தீங்களா? (12.6.2010)
வேதாரண்யத்தில் முன்பு பார்த்த புத்தர் சிற்பம் காணாமல் போன வருத்தமான அனுபவம்.

3) அந்த புத்தர் எந்த புத்தர்?  (31.7.2010)

பட்டீஸ்வரம் பகுதியில் பல இடங்களில் புத்தர் சிற்பங்கள் உள்ளன. இருப்பினும் இக்கட்டுரையில் குறிப்பிடப்படும் புத்தர் சிற்பத்தை முந்தைய அறிஞர்கள் சொன்ன கூற்றுகளின்படி தேடி, கண்டுபிடித்தபோது பெற்ற  மாறுபட்ட அனுபவம்.

4) புத்தர் அல்ல, கும்பகோணம் பகவர் (21.8.2010)

கும்பகோணம் பகவ விநாயகர் கோயிலுள்ள சிற்பத்தை மயிலை சீனி.வேங்கடசாமி புத்தர் என்று கூறுகிறார். நேரில் களப்பணி மேற்கொண்ட போது சிற்ப அமைப்பின்படி அது புத்தர் அல்ல என்பதை உறுதிசெய்யும் வகையில் பெற்ற அனுபவம்.

5) நாகப்பட்டின புத்தர் செப்புத்திருமேனிகள் (13.11.2010)

பௌத்த ஆய்வின்போது சோழ நாட்டில் 60-க்கும் மேற்பட்ட புத்தர் சிற்பத்தைக் கண்டுபிடித்ததோடு மட்டுமன்றி, தமிழகத்திலும், இந்தியாவிலும், வெளிநாடுகளிலும் உள்ள அருங்காட்சியகங்களில் காட்சிப் படுத்தப்பட்டுள்ள நாகப்பட்டின புத்தர் செப்புத்திருமேனிகளின் புகைப்படங்களைப் பெறும் முயற்சியின்போது கிடைத்த அனுபவம்.

பௌத்தம் கட்டுரைகள்/கண்டுபிடிப்புகள்  (நாளிதழ்கள் தவிர)

1.‘‘தஞ்சை, நாகை மாவட்டங்களில் புத்த மதச் சான்றுகள்’’, தமிழ்க்கலை, தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், தமிழ் 12, கலை 1-2, பக்.98-102
2.‘‘குடந்தையில் பௌத்தம்’’, தமிழ்ப்பொழில், கரந்தைத்தமிழ்ச்சங்கம், தஞ்சாவூர், துணர் 70, மலர் 1, மே 1996, பக்.98-102
3.‘‘குடந்தையில் பௌத்தம்’’, தமிழ்ப்பொழில், துணர் 70, மலர் 8, ஜனவரி 1997, பக்.905-912
4.‘‘இந்து மதத்தில் புத்த மதத்தில் தாக்கம்’’ , தமிழியல் ஆய்வு, (ப.ஆ:  முனைவர் இரா.காசிராசன் மற்றும் பலர்), ஞாலத் தமிழ்ப் பண்பாட்டு ஆய்வு மன்றம், மதுரை, 1997,  பக்.147-151
5.“சைவமும் பௌத்தமும்”, ஆறாம் உலகச்சைவ மாநாடு, ஆய்வுச்சுருக்கம், தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், 1997, ப.88
6.‘‘தஞ்சையில் பௌத்தம்’’, தமிழ்ப்பொழில், துணர் 72, மலர் 1, மே 1998, பக்.3-8
7.“பௌத்தத்தில் மனித நேயம்”, மனிதநேயக் கருத்தரங்கம், அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகம், அண்ணாமலைநகர், ஆகஸ்டு 1998
8.‘‘மும்பை அருங்காட்சியகத்தில் நாகப்பட்டின புத்த செப்புத்திருமேனிகள்’’, தமிழ்ப்பொழில், துணர் 73, மலர் 3, ஜூலை 1999, பக்.95-98
9.“கல்கத்தா அருங்காட்சியகத்தில் நாகப்பட்டின புத்த செப்புத்திருமேனிகள்”, ஆய்வுமணி, (ப.ஆ: துரை.குணசேகரன்), தமிழ் ஆராய்ச்சியாளர் பேரவை, மயிலாடுதுறை, 2001, பக்.160-166
10.“சம்பந்தரும் பௌத்தமும்”, திருஞானசம்பந்தர் ஆய்வு மாலை, (ப.ஆ: த.கோ.பரமசிவம் மற்றும் பலர்), திருஞானசம்பந்தர் இலக்கிய ஆய்வு மாநாடு, வாரணாசி, 2002, பக்.654-662
11.‘‘சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்-வழிபாடும் நம்பிக்கைகளும்’’, தமிழ்ப்பொழில், துணர் 76, மலர் 5, நவம்பர் 2002, பக்.695-702
12.‘‘பட்டீஸ்வரம் அருகே புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், மார்ச் 2002, ப.3
13.‘‘பட்டீஸ்வரம் அருகே புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, ஆவணம், தமிழகத் தொல்லியல் கழகம், தஞ்சாவூர், 13, 2002, ப.185
14.“காவிரிக்கரையில் பௌத்தம்”, கல்கி தீபாவளி மலர், 2002, பக்.162-163
15.‘‘திருநாட்டியத்தான்குடியில் புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், பிப்ரவரி 2003, ப.3
16.“தஞ்சை மண்ணில் தழைத்த பௌத்தம்”, எத்தனம், (ப.ஆ: ஆ.சண்முகம்),  அன்னம், தஞ்சாவூர்,  2002, பக்.137-137, ஜூன் 1998இல் திருச்சி அகில இந்திய வானொலி நிலையத்தில் ஆற்றிய உரையின் எழுத்து வடிவம்.
17.‘‘திருநாட்டியத்தான்குடியில் புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, பௌர்ணமி, தமிழ்நாடு புத்திஸ்ட் பெடரேசன், சென்னை, ஜூலை 2003, ப.16
18.‘‘திருநாட்டியத்தான்குடி புத்தர் சிலை’’, ஆவணம், 14, 2003, ப.145
19.‘‘புத்தர் என்றழைக்கப்படும் சமணர்’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், ஜூலை 2003, ப.3
20.‘‘புத்தர் என்றழைக்கப்படும் சமணர்’’, பௌர்ணமி, அக்டோபர் 2003, பக்.20-21
21.“நாவுக்கரசரும் பௌத்தமும்”, திருநாவுக்கரசர் ஆய்வு மாலை, (ப.ஆ: த.கோ.பரமசிவம் மற்றும் பலர்), திருநாவுக்கரசர் இலக்கிய ஆய்வு மாநாடு, வாரணாசி, 2003, பக்.738-743
22.“புதைந்துபோன புத்தர் வரலாறு :சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்- பேட்டவாய்த்தலை”, பௌர்ணமி, டிசம்பர் 2003, ப.13
23.“நாகப்பட்டின புத்த செப்புத்திருமேனிகள்”, வரலாற்றுச்சுடர்கள், (ப.ஆ: கவிமாமணி கல்லாடன்),  குழலி பதிப்பகம், பாண்டிச்சேரி, 2003, பக்.63-69
24.“புதைந்துபோன புத்தர் வரலாறு :சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்-ஒகுளூர்”, பௌர்ணமி, ஜனவரி 2004, ப.14
25.“புதைந்துபோன புத்தர் வரலாறு :சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்-ஆயிரவேலி அயிலூர்”, பௌர்ணமி, அக்டோபர் 2004, பக்.12-13
26.“புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு”, செய்திச்சோலை, ஏப்ரல் 2005, ப.24
27.“புத்துயிர் பெறும் பௌத்தம்:சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்-அய்யம்பேட்டை, ஆலங்குடிப்பட்டி, இடும்பவனம்”, பௌர்ணமி, ஆகஸ்டு 2005, ப.5
28.“உள்ளிக்கோட்டை புத்தர் சிலை”, ஆவணம், 17, 2006, பக்.220-221
29.“பெரம்பலூர் மாவட்டம் குழுமூரில் புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு, கணையாழி, ஆகஸ்டு 2006. ப.61
30.“புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு”, குமுதம் தீராநதி, செப்டம்பர் 2006,ப.2
31.“குழுமூர் புத்தர் சிலை”, ஆவணம், 18, 2007, ப.196
32.“வளையமாபுரத்தில் புத்தர் சிலை, ரசனை, மார்ச் 2008, ப.12
33.‘‘பெரம்பலூர் மாவட்டம் குழுமூரில் புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், ஆகஸ்டு 2008, ப.4
34.‘‘சோழ நாட்டில் களப்பணியில் கண்ட புத்தர் சிலைகள் (1998-2007)’’, தமிழ்க்கலை, தமிழ் 13, கலை 1, செப்தம்பர்-திசம்பர் 2008, பக்.31-36
35."Buddha Statues in the vicinity of other Temples in the Chola country", Tamil Civilization, Tamil University, Thanjavur, Vol No.19, September 2008, pp.15-23
36.‘‘திருவாரூர் மாவட்டம் வளையமாபுரத்தில் புத்தர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், நவம்பர் 2008, ப.4
37.‘‘வளையமாபுரத்தில் புத்தர் சிலை’’, ஆவணம், 19, 2008, பக்.226-227
38.‘‘திருச்சி காசாமலையில் புத்தர் சிலை’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர்,  டிசம்பர் 2008, ப.4
39.‘‘திருச்சியில் புத்தர் சிலை’’, ஆவணம், 20, 2009, ப.205
40.‘‘சோழ நாட்டில் மீசையுடன் கூடிய புத்தர் சிலை’’, தமிழ்க்கலை, தமிழ் 14, கலை 3, ஏப்ரல் 2009, பக்.29-32
41.“தஞ்சை அருகே 11ஆம் நூற்றாண்டு மகாவீரர் சிற்பத்தை வழிபடும் மக்கள், முக்குடை, ஜூலை 2009, ப.20 
42."A Resurvey of Buddha Statues in Pudukkottai Region (1993-2009)", Tamil Civilization,Vol No.23,October-December 2009, pp.62-68
43.“தஞ்சை அருகே தீர்த்தங்கரர் சிற்பம் கண்டுபிடிப்பு, முக்குடை, ஏப்ரல் 2010, ப.29 
44.“செருமாக்கநல்லூரில் சமணர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், மே 2010, ப.4
45.“நாகப்பட்டின மாவட்டத்தில் புத்தர் சிலைகள்”, உலகத்தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு, கோவை, ஆய்வரங்கச் சிறப்பு மலர்,  2010,பக்.687-688
46.“பௌத்தம் வளர்த்த தமிழ்”, தினமணி செம்மொழிக்கோவை, உலகத்தமிழ்ச் செம்மொழி மாநாடு 2010 சிறப்பு மலர்,  பக்.237-240
47.“பௌத்தம் போற்றும் மனித நேயம்”, செம்மொழி மலர், கரந்தைத் தமிழ்ச்சங்கம், 2010, பக்.188-190
48.“வேதாரணியம் அருகே சமணர் சிலை கண்டுபிடிப்பு’’, தமிழ்ப்பல்கலைக் கழகச் செய்தி மலர், செப்டம்பர் 2010, ப.2
49.‘‘சோழ நாட்டில் புத்தர் சிலைகள்-வழிபாடும் நம்பிக்கைகளும்’’, தமிழக நாட்டுப்புற ஆய்வுகள், நியூ செஞ்சுரி புக் ஹவுஸ், சென்னை, 2010, பக்.134-139
50.“சோழ நாட்டில் புத்தர் செப்புத்திருமேனிகள்”, தினமணி, புத்தாண்டு சிறப்பிதழ் 2011, ப.54
51.“பௌத்தம் போற்றும் மனித நேயம்”, கரந்தைத்தமிழ்ச்சங்க நூற்றாண்டு விழாச் சிறப்பு மலர், கரந்தைத் தமிழ்ச்சங்கம், 2011, பக்.179-181
52.“தஞ்சை அருகே மகாவீரர் சிற்பம் கண்டெடுப்பு, முக்குடை, டிசம்பர் 2011, ப.20

-முனைவர் பா.ஜம்புலிங்கம்

1993 முதல் பௌத்த ஆய்வு தொடர்பாக புத்தர் சிற்பங்களைத்தேடி களப்பணி சென்றபோது கண்டுபிடிக்கப்பட்ட சமணர் சிற்பங்கள் 

1.கங்கைகொண்டசோழபுரம்

2.காரியாங்குடி

3.கோட்டைமேடு
4.பெருமாத்தூர்
5.செங்கங்காடு
6.தஞ்சாவூர்
7.அடஞ்சூர்
8.செருமாக்கநல்லூர்
9.சுரைக்குடிப்பட்டி
10.பஞ்சநதிக்குளம்
11.தோலி (நவம்பர் 2011)

1 முதல் 6 வரை    (மேற்கோள்)
புத்தரது சிற்பங்களைத் தேடிக் களப்பணிக்குச் சென்றபோது கங்கைகொண்டசோழபுரம் (உயரம் 20"), திருவாரூர் வட்டம் தப்ளாம்புளியூர் அருகே காரியாங்குடி (16"), புதுக்கோட்டை ஆலங்குடிப்பட்டி அருகேயுள்ள கோட்டைமேடு (40"), திருத்துறைப்பூண்டி வட்டம் செங்கங்காடு (16"), குன்னம் வட்டம் பெருமத்தூர் (24"), தஞ்சாவூர் மேலவீதி வடக்குவீதி சந்திப்பில் மூல அனுமார் கோயில் பின்புறம் (34") போன்ற இடங்களில் பல அளவிலா சமணர் சிற்பங்களைக் காணமுடிந்தது. கோட்டை மேட்டில் இச்சமணரை சிவநாதர் என்று கூறுகின்றனர். செங்கங்காட்டில் புத்தர் என்று கூறி வழிபாடும் செய்து வருகின்றனர். (பா.ஜம்புலிங்கம், சோழ நாட்டில் பௌத்தம், முனைவர் பட்ட ஆய்வேடு,தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகம், தஞ்சாவூர், 1999, ப.160).

During field work so many Jain statues are found in the Cola country. While searching for Buddha statues, these statues are found by this scholar. Such kind of Jain statues are found in the following places:   

Gangaikondacolapuram town - 20"
Kariyankudi (Near Taplampuliyur at Tiruvarur taluk) - 10"
Kottaimedu (In Alangudipatti near Pudukottai) - 40"
Peramatthur (Kunnam taluk) - 16"

Sengangadu (Tirutthiruppondi taluk) - 16"

Thanjavur (At the backside of the Moola Anjaneyar temple) - 34"

While in Kottaimedu the statue is referred as 'Sivanathar', in Sengangadu it is referred as 'Buddha'. During field work it is also understood that the local people are unaware of the differences between Buddha and Jain statues. (B.Jambulingam, Buddhism in the Cola  country, Project Report, Nehru Trust for the Indian Collections at the Victoria & Albert Museum, New Delhi, 2002).

Dr.B.Jambulingam, a research scholar of Thanjavur Tamil, University in his survey for Buddhist antiquities in Thanjavur region came across a few Jain sculptures scattered in different desolate spots,. He has identified four seated Tirthankara stone sculputres at places like Kariyankudi near Taplampuliyur in Tiruvarur Taluk, Tiruvarur District (Sl.No.30), Kottaimedu near Alangudipatti of Pudukottai District (Sl.No.31), on the back side of the Moola Anumar temple in Thanjavur (Sl.No.32) and Senkadu of Tiruthuraipoondi taluk, erstwhile Tanjore District. Of them the one at Kottaimedu in Pudukottai Ditrict is damaged on the head portion. The Kariyankudi Tirthankara is very majestic with Bha Mandala and Chamara bearers. He is in seated ardhaparyankasana posture on a lotus pedestal carved over a rectangle base. (R.Kannan & K.Lakshminarayanan, Bulletin of the Chennai (Madras) Government Museum, Iconography of the Jain Images in the Districts of Tamil Nadu, New Series-General Sectin, Vol XVII, No.1, 2002, The Commissioner of Archaeology and Museums, Government Museum, Chennai, 600 008, p.27).

7.அடஞ்சூர்

 தஞ்சாவூர் மாவட்டத்திலுள்ள பூதலூர் அருகே உள்ள அடஞ்சூர் என்னும் கிராமத்தில் இரண்டு அடி உயரமுள்ள சமணர் சிற்பம் ஒன்று இக்கட்டுரையாளரால் அண்மையில் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. சிவந்திதிடல் அருகே உள்ள நல்லகூத்த அய்யனார் கோயிலில் இந்த சமண தீர்த்தங்கரர் சிற்பம் உள்ளது. இந்த சமண சிற்பத்தை அனைவரும் புத்தர் என்றே கூறி வருகின்றனர்.(பா.ஜம்புலிங்கம், தமிழ்ப்பல்கலைக்கழகச் செய்தி மலர், சூன் 2003, ப.2)

 8.செருமாக்கநல்லூர் (திரு தில்லை கோவிந்தராஜனுடன் இணைந்து)

A sculpture of Mahavir, the 24th Thirthankara, was found at Sabarimukkayi Amman Thidal in Serumakkanallur village of Papanasam taluk in Thanjavur district recently. G.Thillai Govindarajan who is undertaking a project on 'Jainism in Thanjavur District', with aid from the Nehru Trust for Indian Collections, New Delhi and the Victoria and Albert Museum in London and B.Jambulingam, Researcher, Tamil University, found it during their field study. The three-foot high, 2.25 foot wide sculpture was on a pedestal with Mahavir in the Padmasana posture. It has lion throne, chamara bearers, triple umbrella and a tree. The face and the top portion of the umbrella are broken. The sculpture belongs to the later Chola period. The locals worship this sculpture as Karuppasamy. Daily worship is done and special pujas are conducted on Fridays in the month of Aadi, Mr Govindarajan said. (Mahavir sculpture found, The Hindu, 13th June 2009, p.5)  
9.சுரைக்குடிப்பட்டி  (திரு தில்லை கோவிந்தராஜனுடன் இணைந்து)

தஞ்சை மாவட்டம்  பூதலூர் அருகே சுரைக்குடிபட்டி கிராமத்தில் அய்யனார் கோயில் உள்ளது. அங்கு சமண தீர்த்தங்கரர் சிற்பம் கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. இது டெல்லி நேரு டிரஸ்ட் அமைப்பின் உதவியுடன் பா.ஜம்புலிங்கம் வழிகாட்டுதலின்படி தஞ்சை மாவட்டத்தில் சமணம் என்ற தலைப்பில் கொத்தங்குடி உராட்சி ஒன்றிய தொடக்கப்பள்ளி தலைமை ஆசிரியர் கோ.தில்லை கோவிந்தராஜன் அசிரியர்கள் எஸ்.பாஸ்கர், ரவிவர்மன், பழனிச்சாமி மற்றும் முருகேசன் ஆகியோர் அடங்கிய குழுவினரால் கண்டுபிடிக்கப்பட்டது. 3 1/4 அடி உயரமும், 2 1/2 அடி அகலமும் கொண்ட இந்த சிற்பம் ஒரு பீடத்தின்மீது அமர்ந்த நிலையில் தியான கோலத்தில் சிம்மாசனத்தில் உள்ளது. சிற்பத்தின் இரண்டு பக்கங்களிலும் நின்ற நிலையில் யக்சர்கள் காணப்படுகின்றனர். தலைக்கு மேல் முக்குடை உள்ளது. நீண்ட காதுகளும், மூடிய நிலையில் கண்களும் கொண்ட இச்சிற்பம் திகம்பரமேனியாக உள்ளது. இச்சிற்பம் பிற்காலச் சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்ததாகக் கூறப்படுகிறது. (பூதலூர் அருகே சமண தீர்த்தங்கரர் சிற்பம் கண்டுபிடிப்பு, தினத்தந்தி, 24.2.2010, ப.20).
10.பஞ்சநதிக்குளம் மேற்கு (திரு தில்லை கோவிந்தராஜனுடன் இணைந்து)

வேதாரண்யத்தை அடுத்த பஞ்சநதிக்குளம் மேற்கு ஊராட்சியில் முள்ளியாற்றுக்குள் மக்கள் துணி துவைக்க பயன்படுத்திவரும் 11ஆம் நூற்றாண்டு சமணர் சிற்பம் என்பது தெரிய வந்தது. இது குறித்து முனைவர் பா.ஜம்புலிங்கம், தில்லை கோவிந்தராசன் ஆகியோர் தெரிவித்தது : "தலை பகுதி காணப்படாத சமணர் கல்சிலைஅமர்ந்த நிலையில் தியான கோலத்தில் உள்ளது. இரு பக்கங்களிலும் யக்சிகள் காணப்படுகிறது. பீடத்தின் வலது பக்கத்தில் சிம்மம் காட்டப்பட்டுள்ளது. பீடத்துடன் 57செமீ உயரம், 45 செமீ அகலம் உள்ளது. நாகை மாவட்டத்தில் ஏற்கெனவே நாகை வெளிப்பாளையம், புளியகுடி ஆகிய இடங்களில் சமணர் சிலைகள் கண்டெடுக்கப்பட்டுள்ளன. மேலும் இந்த பகுதியில் தொடர்ந்து ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்படும்" என தெரிவித்தனர். (பழங்காலச்சிலை குறித்து ஆய்வு, தினமணி, 21 ஆகஸ்ட் 2010, ப.4)

11.தோலி (திரு தில்லை கோவிந்தராஜனுடன் இணைந்து)
திருவாரூர் மாவட்டம், திருத்துறைப்பூண்டி அருகே உள்ள தோலி கிராமத்தில் 24ஆவது சமண தீர்த்தங்கரரான மகாவீரர் சிற்பம் அண்மையில் கண்டெடுக்கப்பட்டது. இது குறித்து தில்லை கோவிந்தராசன், முனைவர் பா.ஜம்புலிங்கம்  ஆகியோர் தெரிவித்தது : "இந்த சிற்பம் 32 அங்குலம் உயரமும், 19 அங்குலம் அகலமும் கொண்டது. இந்தச்சிலை பத்மாசனத்தில் தியான கோலத்தில் உள்ளது. சிம்மாசனம், சாமரம் வீசும் யட்சர்கள், முக்குடை போன்ற அமைப்புகள் இந்தச் சிற்பத்தில் காணப்படுகின்றன. நீண்ட காதுகளும், மூடிய நிலையில் கண்களும் கொண்ட இந்தச் சிலை திகம்பர மேனியாக உள்ளது. தலையின் பின்புறம் பிரபை காணப்படுகிறது. இது பிற்காலச்சோழர் காலத்தைச் சேர்ந்ததாகும். காவிரி டெல்டா மாவட்டப் பகுதிகளான வேம்பழகன்காடு, முன்னியூர், செங்கங்காடு, தம்ளாம்புலியூர், பஞ்சநதிக்குளம், நாகப்பட்டினம், புலியூர் செராங்குடி ஆகிய ஏழு இடங்களில் சமண சிற்பங்கள் இதுவரை கண்டறியப்பட்டுள்ளன. இதன்மூலம் இப்பகுதியில் சமணம் தழைத்திருந்ததை அறியமுடிகிறது.  (தோலி கிராமத்தில் மகாவீரர் சிலை கண்டெடுப்பு, தினமணி, 10 நவம்பர் 2011, ப.5).